Ο Νόμος ρυθμίζει το πλαίσιο των συμβάσεων πίστωσης σε καταναλωτές, οι οποίες εξασφαλίζονται με υποθήκες ή με άλλη παρόμοια εξασφάλιση και αφορούν ακίνητα που προορίζονται για κατοικία, καθώς και συμβάσεις σκοπός των οποίων είναι η απόκτηση ακίνητης ιδιοκτησίας από καταναλωτή. Αποσκοπεί στη δημιουργία υψηλού επιπέδου προστασίας των καταναλωτών στον τομέα των συμβάσεων πίστωσης και περιλαμβάνει πρόσθετα την υποχρέωση για πραγματοποίηση αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας του καταναλωτή πριν τη χορήγηση πίστωσης, η οποία λαμβάνει δεόντως υπόψη τους παράγοντες που επιτρέπουν την αξιολόγηση της προοπτικής τήρησης των υποχρεώσεων αποπληρωμής του καταναλωτή, καθώς και ορισμένες απαιτήσεις αδειοδότησης και προληπτικής εποπτείας σχετικά με την εγκατάσταση και εποπτεία των μεσιτών πιστώσεων και των μη πιστωτικών ιδρυμάτων.
Επίσης, ο Νόμος θεσπίζει –μεταξύ άλλων- τους κανόνες σχετικά με:
Σημειώνεται ότι σύμφωνα με το άρθρο 5 του Νόμου, για ορισμένα άρθρα αρμόδια αρχή για την εξασφάλιση της εφαρμογής και επιβολής των διατάξεων τους είναι η Υπηρεσία Προστασίας Καταναλωτή, για ορισμένα άρθρα αρμόδια αρχή είναι η Κεντρική Τράπεζα και για άλλα άρθρα από κοινού η Κεντρική Τράπεζα και η Υπηρεσία Προστασίας Καταναλωτή. Προς διευκόλυνση των αναγνωστών, στον Νόμο που επισυνάπτεται υπάρχουν σχετικές ενδείξεις.
Τονίζεται ότι ο παρών Νόμος δεν εφαρμόζεται σε συμβάσεις πίστωσης που συνήφθηκαν πριν τις 09/05/2017.
Για συμβάσεις που συνήφθηκαν πριν τις 09/05/2017 ενδεχομένως να εφαρμόζονται οι διατάξεις του περί Καταναλωτικής Πίστης (Συμφωνίες Στεγαστικών Δανείων και Ενοικιαγορών) Νόμου.
Σχετικό Ευρωπαϊκό Δίκαιο:
Οδηγία 2014/17/ΕΕ
Κανονισμός (ΕΕ) 2016/1011